Cambodja en Vietnam

Lieve mensen!

Hoe gaat het met jullie? Genieten jullie van het zomerse weer? We hopen dat jullie het fijn hebben en we denken aan jullie.
Wij zijn in de Vietnameze hooglanden beland, waar het voor de verandering heerlijk lentefris is ipv blafzwetend heet.
In Dalat, daar waren we voor we hier in Kon Tum aankwamen, kon je heel veel kitsche dingetjes doen, zoals waterfietsen in een zwaan, of op een pony zitten met cowboyhoed terwijl er foto’s van je gemaakt worden door een verklede cowboy. Ook kan je al bobsleeënd langs een waterval. Lachen geblazen dus!
Wijzelf vonden de waterval imposant, maar de lokalen vonden vooral ons een bezienswaardigheid, dus wilden ze allemaal met ons op de foto (zie de foto’s, wat hebben we veel vrienden gemaakt he!)
Eentje vond het wel een leuk idee als ik op een rots ging staan, mooi plaatje vlak voor de waterval dacht hij. We stonden er al een kwartier te ‘posen’ en die dag daarvoor had ik ook al in allerlei standjes op de pony gezeten en gelegen, dus als volwaardig model ging ik op de rots staan.. maar die bleek glibberig en toen gleed ik ‘floeps’ het water in en als de locals me niet hadden vastgepakt was ik waarschijnlijk onder het bruggetje door geglipt, een klein watervalletje af. Niemand lachte me uit, behalve ik mezelf dan natuurlijk, wat ik erg bijzonder aardig vond. Naja, zo maak je wat mee op je vakantie he?

Voor Dalat waren we in Ho Chi Minh City (Saigon wordt het hier nog steevast genoemd), waar we vanzelfsprekend naar een dramatisch oorlogsmuseum zijn geweest. Dit gaf een heel duidelijk beeld (vreselijke foto’s en martelwerktuigen e.d) van wat voor nare dingen er hier zijn gebeurd.
De volgende dag konden we nog meer ‘in de oorlog gaan zitten’ of iets heel vrolijks gaan doen. Zo belandden wij samen met honderden Vietnamezen en drie andere toeristen in een heus waterpark. Die glijbanen gingen HARRDDD, niet meer normaal. We kunnen niet geloven dat zoiets zou mogen in Nederland.
Uberhaupt doen we veel extreme sports, vind ik althans; zet mij bijvoorbeeld op een brommer (die wel 90 km/u kon!) op Phu Quoc (Vietnamees eiland). Dit deed ik voor de tweede keer in mijn leven, de eerste keer was op een fietspad op Texel.
Als ik bijvoorbeeld moet remmen en ik de situatie wat spannend vind, heb ik de motorische handicap om gas te geven en te remmen tegelijk. (Overkwam me in totaal drie keer.) Zo reed ik dus bijna een eetstalletje op een markt omver. De verkoopster gaf Ruben vervolgens uitgebreid een standje in het Vietnamees dat hij, denken we, zijn vrouw toch ook gewoon achterop moet nemen, de minkukel.. Arme Ruben.
Die overigens niet snel iets eng vindt, dus vaak een rots in de branding is voor me. En hij is ook nog een meesterlijke afdinger!

Heel mooi eiland trouwens dat Phu Quoc, maar onze favoriet van deze reis is toch nog wel Koh Rong in Cambodja. Pas (weer) sinds een paar maanden mogen er toeristen komen, dus zijn er snel wat rieten hutjes geplant, waar we in mogen slapen samen met de door ons benoemde GVS (Grote Vriendelijke Spin) om ons wat moed in te praten.
Op het eiland zijn geen wegen, geen brommers, geen auto’s, stroom door generatoren, maar wel spannende bergpaadjes (zie de foto) om over het eiland te komen wat zo groot is als Utrecht ofzo. Ze hebben geen wegen nodig, omdat ze spullen zoals boomstammen, met waterbuffalo’s door de zee vervoeren. Schitterend om te zien!
Ook super leuk om de kinderen daar hamertje tik te zien spelen met lege waterflessen en takjes. Maar misschien wel het hoogtepunt van de hele reis was dat we daar ‘s nachts gingen zwemmen in een zee vol fosforiserend plankton. Duizenden glitters om ons heen! Vervolgens gingen we met wat mensen schoonzwemmen en werd het een hilarische en onvergetelijke nacht.

Ho Chi Minh City is heeeel druk, duizenden brommers, dus oversteken is nogal een uitdaging, maar we vonden het er erg plezierig. De (bijzonder vriendelijke) mensen gaan na hun werk in de parken wandelen, kletsen of spelen. Dat kunnen Zuid-Oost-Aziaten echt goed; van jong tot oud wordt er gespeeld. Soort van shuttle overschieten met je voet, badmintonnen, balletje trappen, springtouwen,...
We hebben daar met heel wat tieners en studenten gepraat over van alles en nog wat, simpelweg omdat ze hun Engels wilden oefenen. Zo slim!

Nu zijn we dus in KonTum, waar heel weinig toeristen komen. We lopen hier iedere dag wat rond, terwijl velen ons nieuwsgierig aanstaren. En er is geen een westers restaurant. Noodlesoep all over the place in fijne tl-balklicht ruimtes. Morgen gaan we naar Laos, want over drie weken gaan we onze vrienden Sven en Jenna in Noord Thailand treffen, jeeej!!

Als afsluiter dan nog een mooie one-liner van Ruben. We zaten na tijjjjden aan een flesje wijn, want dat wordt hier geproduceerd en daarom betaalbaar, zegt Ruben: “Laten we ervoor zorgen dat als we terug zijn in Nederland, we het leven niet meer zo serieus gaan nemen........ Daar gaan we voor knokken!”
(Oftewel laten we in de eerste plaats genieten van het leven.. Voor het geval jullie horrorscenario’s verzinnen..)

We hebben het erg goed en we hopen voor jullie hetzelfde!!!!!

Liefs van Ruben en Hanneke

foto’s: https://picasaweb.google.com/ruben.chatlein/CambodjaEnVietnam?authkey=Gv1sRgCNzl6Iq33PGObw&feat=directlink