WWOOF!

Lieve en leuke mensen,

We hopen dat jullie een gezellige en heerlijke kerst achter de rug hebben en dat het nieuwe jaar jullie veel moois en goeds zal brengen!
Ons kerstige hoogtepunt was een tropisch kerstontbijt met zelfgemaakt amandelspijs!! Met oud en nieuw hebben we een spectaculaire vuurwerkshow bekeken vanaf het strand (Sydney was er niets bij...) en zelfgemaakte ananasflappen gegeten.

Jawel! We leven nog steeds - en wel in Airlie beach, Australie (QLD).
We hebben echt de tijd van ons leven gehad in Australie met Steven de Vlaam op de roadtrip door de outback. Wat hebben we daar veel gezien, gedaan en bovenal gelachen!
Alweer in oktober kwamen we aan in Kuranda, het prachtige jungle hippy dorp, waar ons WWOOF bestaan begon. Ongeveer 5 uur per dag vrijwilligerswerk doen op een organische boerderij voor eten, drinken en een slaapplekje.Top deal!!
We begonnen bij studiegenoot Sander Muskee en Sonya, hun drie kinderen en tante Talei. Of je Sander wel of niet kent: niet normaal hoe ze daar wonen. Echt een junglebooksprookje met allerlei heuvels op het landgoed vol gekke planten, kleurige bloemen, vijvers, grote bomen, tante Talei die in een gepimpte caravan woont, bamboo zo hoog als een huis en spannende dieren zoals de bushturkeys en de huisslang (die we gelukkig nooit hebben gezien..)
Ze hadden een tent voor ons klaar gezet op een heuvel, met een mooi lounge-gedeelte, outdoorkeukentje en kampvuurplek. Super gaaf!!
Met de familie en andere studiegenoot Joris v/d Park, (Jaaa! Die was er ook even, wat een feestje!!) deden we na het werk soms uitstapjes zoals vissen, zwemmen in de rivier en met zijn allen meezingen op Doe Maar in de stationwagon. Jawel, zelfs Austin van twee. De kinderen wordt goede muziekkennis bijgebracht!

Via hen kwamen we bij de geweldige Ally, Pete en Paris van tien jaar terecht. We hadden ze al even ontmoet toen ze langs kwamen om een dikke vette python in een ton te laten zien. Die slang had namelijk twee kippen van hen opgegeten, dus Pete had de slang gevangen, om hem 20 km verderop weer vrij te laten.. Dichterbij is geen optie, want dan vindt hij de weg terug!
Hij lag lekker na te genieten van zijn kippen, die je precies kon zien zitten ergens halverwege de slang. Ongelogelijk.
Na een dikke zes weken gekampeerd te hebben, beschikten we ineens over een kamer met veranda aan wederom een supergrote tuin. Geen deur, maar who needs a deur!
Wat ons meteen tot het volgende briljante verhaal brengt, al zeggen we het zelf: De kip die iedere dag een ei op ons bed legde. Twee keer hebben we de hele bevalling van begin tot eind gevolgd (en gefilmd!). Echt wel bijzonder om te zien hoe een kip een ei legt – en dat ze dat iedere dag doet. Wisten wij veel. Veel eitjes gegeten in ieder geval.
Met Ally en Pete konden we het onzettend goed vinden! Ze namen ons o.a.mee naar een circusvoorstelling in het dorp en een outdoor trance bush party, super gaaf!! En met Paris gingen we zwemmen in rivieren en zij maakte ons toetjes met eetbare bloemen! Ook hebben we het einde van de wereld, volgens de Maya’s en hun kalender gevierd, met grote glow in the dark mandela’s van Pete en gelukkig is de wereld niet vergaan. Pfoei!
Pete heeft medicijnen gestudeerd, maar zit nu vooral in de plantjes, dus we hebben veel geleerd over de medicinale werking van vanalles wat in de tuin groeit. Ook raapt hij bij tijd en wijle “roadkill”. Als het dier nog niet te lang geleden naar de hemel gereden is, dan gooit hij het in de auto, eet hij het vlees op en maakt hij kleding e.d. van het vacht. Zo hebben wij een roadkill kangoeroe stoofpot gegeten en het was nog lekker ook!
Nog een laatste bijzondere ervaring hier was dat ze een overschot aan haantjes hadden, daarvan kan je er maar een gebruiken, dus drie moesten er worden afgemaakt. Leuke wwoofklus!
Ter voorbereiding zetten we een grote pan met kokend water klaar, een boomstam om op te hakken, een hakbijl, graven we een gat om de koppen, veren en ingewanden e.d. in te gooien, en zetten we een bak met water neer En dan het moeilijkste: de hanen vangen. Dit ging net als in een tekenfilm falikant mis, want iedereen vond het spannend, erg of was reuze zenuwachtig, want voor de duidelijkheid, deze mensen zijn de grootste dierenliefhebbers die rondlopen, de meiden zijn uberhaupt vegetarisch en Pete eet heel soms roadkill of de nectar van een marshfly en daar houdt het bij op. Maar dit soort dingen horen blijkbaar bij het boerderijleven. Ik zag iedereen de bosjes induiken om zo’n haan te vangen en kreeg vreselijk de slappe lach.
Eind goed al goed, dus toen hakte Pete, want wij durfden niet, de koppen van de hanen af. Wat bizar om te zien.. We hebben de hanen erna wel leeggeplukt en ze van hun ingewanden ontdaan. Sjonge, dat stinkt!!
En ‘s avonds een haancasserole gegeten, wat ons een stuk minder goed smaakte dan de de kangoeroe van de straat.

Ally heeft altijd vrienden over de vloer, dus zo kwamen we in contact met de Nederlandse yogajuf Tanya. Haar partner Danny en zij konden ook wel wat wwoofers op hun landgoed gebruiken, dus zo belandden we daar.
Wat een huis, wat een landgoed, wat een uitzicht. Zooo mooi!! Boven op een berg en het enige wat je ziet tot in de verste verte is bos en lucht. Op hun veranda voelt het een beetje als de plek waar de baby Lion King aan het dierenvolk wordt geshowd.
Danny is Frans, houdt van mensen verwennen en van heerlijk eten, wat een combinatie, dus wij hebben daar als een God in Frankrijk geleefd!!
En we hadden ook nog ons eigen huisje beneden aan de berg!
Zij ontpopten zich overigens als heuze surrogaat ouders, want ondertussen had ik al weken last van mijn voet en stonden zij erop dat ik naar de dokter ging. Die voet was begonnen nadat ik als Obi Wan Kanobi (zie foto met rood gewaad van vorig blogstukje) had rondgelopen bij de Heilige Berg Uluru, van de aboriginals, waar we met Steven honderuit grapjes aan het maken waren… Achteraf hoorde ik dat mensen die een steen als souvenier van de Heilige Berg hadden meegenomen gedoemd waren tot eindeloos veel ongeluk...Hmmmm, dus die grapjes zijn misschien in verkeerde aarde gevallen.
Gelukkig heb ik op de voet na wel veel geluk. En hij is zo goed als genezen!
Dus: de dokter zei dat ik sowieso minstens twee weken met mijn been de lucht in moest, rusten. Rusten. RUSTEN!!! AAaaarggghhh, een petite (naja grande) drama voor me, kan ik jullie vertellen. Ik wil de mensen niet teleurstellen, ik kan niet zomaar niets doen en nog meer van dat soort patronen doemden op. Maar Danny en Tanya vonden het heel belangrijk voor me – en begrepen mijn toestanden erom heen, dus daar spraken we over en met Tanya deed ik yoga oefeningen en kreeg ik af en toe een spek en bonen klusje te doen vanaf de bank.

Ruben zwoegde er ondertussen lustig op los. Hij heeft meters en meters land ontdaan van hardnekkige oerwoudbegroeing. Wat hij vervolgens heel boeiend en leuk vond, was om de begroeiing uit te roeien, dus daaaagen lang brandde er een vuur. Maar wat was het onzettend leuk en ontroerend om Danny zo blij te zien dat hij weer uitzicht had op zijn tuin. Kan je je voorstellen dat je het gevoel kan krijgen dat je huis, je leven overwoekerd wordt door planten? The real jungle!
Ondertussen bezocht ik nog wat dokters en rugkrakers (de ene alternatiever dan de ander.) Door hun werk en adviezen voelde ik me voor het eerst sinds weken weer energiek en vol leven. Constant pijn en niet veel kunnen bewegen vond ik heel erg lastig.
Ruben en Danny konden het heel goed vinden en zo maakte Ruben een schitterende flyer voor Danny’s clown en mime werk. Ja, hij is een clown en soms is hij ook Charlie Chaplin!
Om de week houden ze een jamsessie in Danny’s huis en veranda. Uit de verste verte komen muzikanten, getallenteerd of niet, opdraven. Zo sloeg Ruben weer eens op een in elkaar geimproviseerd drumstel aan een tafeltje en ik ging uit mijn dak met zo’n ei.
We willen onze wwoofgezinnen gigantisch bedanken voor hun gastvrijheid, liefde en bovenal simpelweg om wie ze zijn. Schitterende karakters, stuk voor stuk!

Toen was het toch echt tijd om eens verder te gaan, dus namen we de trein naar Airlie Beach naar onze vrienden Justin en Camilla en hun ontzettend leuke, grappige en guitige zoontje Kane.
Zij wonen in een groot huis, met uitzicht op zee en hebben (vanzelfsprekend voor wie Camilla kent!) een fleurige en paradijselijke tuin. Oh, wat wonen we daar fijn!
Ruben kan ondertussen echt in de bouw gaan werken, want hij heeft zoveel ingewikkelde klussen geklaard, van kippenren tot carport bouwen. En nu helpt hij mee aan het bouwen van een katamaran!! Ik voel me daarentegen net een Gooise Vrouw.. Ik maak heel soms eens een bootje schoon of doe wat andere klusjes, maar bovenal maak ik lunches en diners voor mijn man en zwem ik in de lagoon met een fris drankje in de hand.
Momenteel passen we op Justin en Camilla’s huis, want zij zijn drie weken op vakantie.
Airlie Beach behoort tot de Whitsundays en ligt aan de Great Barrier Reef. Dus hier zijn we dan op een van de mooiste plekken op de aarde. We hebben het wereldberoemde Whitehaven Beach bezocht en gesnorkeld op de Great Barrier Reef, wat absoluut was om naar huis te schrijven. Bij deze.

We zouden eerst nog naar beneden afreizen om uiteindelijk in de buurt van Melbourne, in een restaurant aan het strand te gaan werken, maar we zien er vanaf. Het is welletje geweest. Nu het geld bijna op is, is alles net even wat minder leuk! En we zijn ook een beetje verzadigd geraakt met sight seeing. Dusssss we komen naar huis!!
We hebben er echt zin in en om jullie allemaal weer te zien, onze kinderen (van het werk) te knuffelen en bovenal om veel leuke dingen met leuke mensen te gaan doen!! En wie wil er nou de winter in Nederland missen.
Op 16 januari vliegen we, nadat we nog een weekje op Ko Phi Phi in Thailand hebben gelegen, naar Dusseldorf. Mijn ouders zullen ons daar warm onthalen met knuffels, kussen, dekens en mutsen. Dan een paar dagen Dokkum, een paar dagen Nieuwkoop en dan vanaf eind januari weer in Amsterdam!

We sturen vast nog wel een laatste berichtje op het blog.
Tot snel he!

De link naar de foto’s: (Het filmpje van de geboorte van het ei komt later.) https://picasaweb.google.com/ruben.chatlein/Queensland?authuser=0&feat=directlink

Liefs van Ruben en Hanneke